ΠΕΡΙΚΛΗΣ Ο μεγαλύτερος πολιτικός της αρχαίας Αθήνας.

GREEK SURNAMES: PERICLES: ΠΕΡΙΚΛΗΣ Ο μεγαλύτερος πολιτικός της αρχαίας Αθήνας. Ήταν γιος του Ξανθίππου, του νικητή των Περσών στη Μυκάλη (479 π.Χ.). Γεννήθηκε στη...

Τα Αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών

Τα κυριότερα από τα αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών.--
Α--
ΑΒΔΗΡΟΣ - ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ - ΑΓΑΠΗΝΩΡ - ΑΓΑΥΗ - ΑΓΕΥΣ - ΑΓΗΝΩΡ - ΑΓΟΡΑΚΡΙΤΟΣ - ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ - ΑΓΙΣ - ΑΓΛΑΊΑ - ΑΓΝΟΔΙΚΗ - ΑΓΝΩ - ΑΓΝΩΝ - ΑΔΜΗΤΟΣ - ΑΔΡΑΣΤΕΙΑ - ΑΔΩΝΙΣ - ΑΕΘΛΙΟΣ - ΑΕΛΛΩ - ΑΕΡΟΠΗ -ΑΕΡΟΠΟΣ - ΑΕΤΙΩΝ - ΑΘΗΝΑ - ΑΘΗΝΙΩΝ - ΑΙΑΣ - ΑΙΓΙΝΑ - ΑΘΗΝΑΪΣ - ΑΙΓΕΥΣ - ΑΙΓΙΣΘΟΣ - ΑΙΓΛΗ - ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΑΙΘΡΑ - ΑΙΑΚΟΣ - ΑΙΘΗΡ - ΑΙΛΙΑΝΟΣ - ΑΙΜΩΝ - ΑΙΟΛΟΣ - ΑΙΣΧΥΛΟΣ -ΑΙΣΩΠΟΣ - ΑΙΩΡΑ - ΑΚΑΔΗΜΟΣ - ΑΚΤΑΙΗ - ΑΚΤΑΙΟΣ -ΑΚΤΩΡ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΑΛΘΑΙΑ - ΑΛΚΑΙΟΣ - ΑΛΚΑΜΕΝΗΣ - ΑΛΚΗΣΤΗ - ΑΛΚΕΙΔΗΣ - ΑΛΚΕΤΑΣ - ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ - ΑΛΚΙΝΟΟΣ - ΑΛΚΜΕΝΗΣ - ΑΛΚΜΗΝΗ - ΑΛΚΥΟΝΗ - ΑΜΥΝΤΑΣ - ΑΜΦΙΘΟΗ - ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ - ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ - ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ - ΑΝΑΚΡΕΩΝ - ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ - ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ - ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ - ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ - ΑΝΤΕΙΑ - ΑΝΤΑΙΟΣ - ΑΝΤΙΓΟΝΗ - ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ - ΑΝΤΙΜΑΧΗ - ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ - ΑΝΤΙΝΟΟΣ - ΑΝΤΙΟΠΗ - ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ - ΑΝΤΙΦΩΝ - ΑΠΕΛΛΗΣ - ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ - ΑΡΓΟΣ - ΑΡΕΤΗ - ΑΡΙΑΔΝΗ - ΑΡΕΙΑΝΟΣ - ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ - ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ -ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ - ΑΡΙΣΤΕΑΣ - ΑΡΙΣΤΟΔΙΚΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΜΑΧΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ- ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΑΡΙΩΝ - ΑΡΚΑΣ - ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ - ΑΡΜΟΔΙΟΣ - ΑΡΜΟΝΙΑ - ΑΡΠΙΝΑ - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ - ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ - ΑΣΠΑΣΙΑ - ΑΣΩΠΟΣ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΑΤΘΙΣ - ΑΤΡΕΥΣ - ΑΥΓΗ - ΑΥΞΩ - ΑΥΡΑ - ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΣ - ΑΧΙΛΛΕΥΣ ...
Β--
ΒΑΥΒΩ - ΒΑΦΗΣ - ΒΑΦΥΚΛΗΣ - ΒΑΚΙΣ - ΒΑΚΧΟΣ - ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ- ΒΕΛΛΕΡΕΦΟΝΤΗΣ - ΒΕΡΕΝΙΚΗ - ΒΙΑΣ - ΒΟΙΩΤΟΣ - ΒΙΩΝ - ΒΟΙΩ - ΒΟΡΕΑΣ - ΒΟΤΡΥΣ - ΒΡΑΣΙΔΑΣ - ΒΡΙΣΗΙΣ - ΒΡΟΝΤΗΣ - ΒΡΟΝΤΙΝΟΣ - ΒΡΟΤΕΑΣ - ΒΡΥΑΣ - ΒΡΥΜΗ - ΒΡΥΣΩΝ - ΒΥΖΑΣ - ΒΩΡΟΣ ... ...
Γ--
ΓΑΙΑ - ΓΑΛΑΤΕΙΑ - ΓΑΛΗΝΗ - ΓΑΛΗΝΟΣ - ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ - ΓΑΥΑΝΗΣ - ΓΕΙΤΩΝ - ΓΕΛΩΣ - ΓΕΜΙΝΟΣ - ΓΗ - ΓΗΡΥΟΝΗΣ - ΓΛΑΥΚΗ - ΓΛΑΥΚΙΑΣ - ΓΛΑΥΚΙΔΗΣ - ΓΛΑΥΚΟΣ - ΓΛΥΚΩΝ - ΓΝΗΣΙΠΠΟΣ - ΓΟΡΓΙΑΣ - ΓΟΡΓΟΣ - ΓΟΡΓΩ - ΓΡΑΙΚΟΣ - ΓΡΥΛΟΣ - ΓΡΥΝΕΙΟΣ - ΓΥΓΗΣ - ΓΥΗΣ - ΓΥΠΑΙΕΥΣ - ΓΥΛΙΠΠΟΣ ...
Δ---
ΔΑΕΙΡΑ - ΔΑΙΔΑΛΟΣ - ΔΑΜΑΣΙΑΣ - ΔΑΜΑΣ - ΔΑΜΑΣΚΙΟΣ - ΔΑΜΑΣΤΗΣ - ΔΑΜΙΣ - ΔΑΜΟΚΛΗΣ - ΔΑΜΟΦΩΝ - ΔΑΜΩΝ - ΔΑΜΟΦΙΛΗ - ΔΑΝΑΗ - ΔΑΝΑΟΣ - ΔΑΡΔΑΝΟΣ - ΔΑΦΝΗ - ΔΑΦΝΗΣ - ΔΕΙΝΟΚΡΑΤΗΣ - ΔΕΙΝΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΔΕΙΝΩ - ΔΕΙΝΩΝ - ΔΕΛΦΙΩΝ - ΔΕΞΙΠΠΟΣ - ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ - ΔΗΛΙΟΣ - ΔΗΜΑΡΑΤΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ - ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ - ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ - ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ -ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΔΗΜΟΦΙΛΗ - ΔΗΜΟΦΩΝ - ΔΗΜΟΧΑΡΗΣ - ΔΙΑΓΟΡΑΣ - ΔΙΗΑΝΕΙΡΑ - ΔΙΗΔΑΜΕΙΑ - ΔΙΚΑΙΑΡΧΟΣ - ΔΙΚΤΥΣ - ΔΙΝΩΝ - ΔΙΟΓΕΝΗΣ - ΔΙΟΔΩΡΟΣ - ΔΙΟΚΛΗΣ - ΔΙΟΜΙΔΗΣ - ΔΙΟΝΥΣΟΣ - ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ - ΔΙΟΤΙΜΑ - ΔΙΟΦΑΝΗ - ΔΙΟΦΑΝΤΗ - ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ - ΔΙΟΧΑΝΤΗ - ΔΙΦΙΛΗ - ΔΙΦΙΛΟΣ - ΔΙΩΝΗ - ΔΙΩΝ - ΔΙΩΞΙΠΠΗ - ΔΟΥΡΙΣ - ΔΡΥΑ - ΔΡΥΚΑΛΟΣ - ΔΡΥΟΠΗ - ΔΥΜΑΣ - ΔΥΝΑΜΕΝΗ -ΔΩΡΟΣ - ΔΩΤΩ ...

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Δώδεκα διαδοχικές εκδόσεις, εμπλουτισμένες συνεχώς με νεότερα δεδομένα, κυκλοφόρησαν πάνω στην ανθρωπολογική - εθνογενετική μελέτη των Ελλήνων.

Βάση αυτού του έργου αποτελεί η διδακτορική διατριβή τού Άρη Ν. Πουλιανού, που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας υπό την επίβλεψη του διάσημου καθηγητή Ανθρωπολογίας Γ. Φ. Ντεμπέτς.

H έρευνα στηρίχθηκε στη μελέτη 70 ανθρωπολογικών γνωρισμάτων 3000 περίπου Ελλήνων πολιτικών προσφύγων του 1949 στην τ. Σοβιετική Ένωση. Τα γνωρίσματα αυτά (π.χ. ύψος σώματος, πλάτος προσώπου, χρώμα δέρματος, σχήμα ματιών), αντανακλούν με τη σειρά τους τις δομές των γονιδίων και του DNA.

Η στατιστική επεξεργασία, σε συνδυασμό με την γεωγραφική τους κατανομή, απέδειξε μαθηματικά την ακατάπαυστη βιολογική συνέχεια των Ελλήνων σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής και προϊστορικής εποχής (λόγω της μικρής στατιστικής απόκλισης στη διασπορά των ανθρωπομετρικών και σωματοσκοπικών γνωρισμάτων), που ανάγεται τουλάχιστο στη Μεσολιθική και Άνω Παλαιολιθική περίοδο (30.000 χρόνια).

Επίσης, η ιστορική συνέχεια αποδεικνύεται από τη σύγκριση των μετρήσεων των σύγχρονων κατοίκων με αυτές των αρχαίων και προϊστορικών κρανίων της Ελλάδας, οι οποίες στατιστικά δεν παρουσιάζουν διαφορές. Έτσι, παρά τις κατά καιρούς επιδράσεις και περιορισμένες (κυρίως εσωτερικές) μετακινήσεις πληθυσμών, με την ανθρωπολογική έρευνα έγινε φανερό ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας έμεινε βασικά αναλλοίωτος και ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων φύλων που κατοικούσαν στην ελληνική χερσόνησο. Από την ίδια μελέτη έγινε επίσης γνωστό ότι οι Αλβανόφωνοι, οι Σλαβόφωνοι (μέχρι και το Μαυροβούνιο), καθώς και οι Βλάχοι της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, είναι στην πλειονότητά τους αυτόχθονες και έτσι οι ξένες επιδράσεις σε αυτούς αφορούν κυρίως στη χρήση των νεότερων γλωσσών που μεταχειρίζονται σήμερα.
Το ενδιαφέρον που έδειξε εξ αρχής ο Τύπος για την "Προέλευση των Ελλήνων", παρατίθεται ενδεικτικά στα παρακάτω δημοσιεύματα.
ΑΥΓΗ, 6-1-1962: «Πάνω από 150 επιστήμονες του Παν/μίου και της Ακαδημίας της Μόσχας συμφώνησαν απόλυτα με τις επιστημονικές απόψεις του κ. Άρη Πουλιανού, υπογράμμισαν τη σοβαρότητα της εργασίας και χωρίς να τσιγκουνευτούν στις εκφράσεις τους, μίλησαν με πολύ εγκωμιαστικά λόγια γι' αυτόν.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ.

Δελής, Δελλής, Ντελής.=Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ντελή ή δελή (τουρκ. deli) και αργότερα ντελίλ (τουρκ. delil, δηλ. «οδηγοί») ονομαζόταν στρατιωτικό σώμα ιππέων που οργανώθηκε αρχικά στο χώρο των Βαλκανίων, περί τα τέλη του 15ου αιώνα. Η ονομασία του προερχόταν από την τουρκική λέξη deli που υποδηλώνει τον παράφρονα ή τον παράτολμο, εκείνον που προβαίνει σε ανήκουστη ανδρεία αψηφώντας το θάνατο σε μάχες ή συμπλοκές. Οι δελήδες ήταν αρχικά ακόλουθοι του Μπεηλέρμπεη της Ρούμελης. Έφεραν πανοπλία, λόγχη, ρόπαλο και στολή φτιαγμένη από δέρματα άγριων ζώων.
Η λέξη αυτή υφίσταται σε ελληνικά επίθετα είτε ως αυτούσια (Δελής, Δελλής, Ντελής) και ως πρώτο συνθετικό σε σύνθετα επώνυμα, όπως π.χ. Δεληαργύρης, Δεληβοριάς, Δεληγεώργης, Δεληγιάννης κ.λπ. Επίσης υφίσταται και ως προσδιορισμός του παράφρονα π.χ. "μας κάνει τον ντελή" (= τον άγριο). Επί τουρκοκρατίας ως τοπωνύμιο δήλωνε περισσότερο ασφαλές πέρασμα για ιππικό. Πολλά χωριά έφεραν αυτό ως πρώτο συνθετικό της ονομασίας τους.

 --------------------------------------------------------------------------------------------- 

Δαγκλής ή Νταγκλής= το έφερε ισχυρή πολεμική οικογένεια από το Σούλι, μέλη της οποίας αναφέρονται στους αγώνες κατά του Αλή Πασά και αργότερα ως αγωνιστές στην Επανάσταση του 1821. Γενικότερα, το επώνυμο μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα εξής πρόσωπα:

Βασίλειος Δαγκλής

Γιώτης (Παναγιώτης) Δαγκλής (αναφέρεται ως ο σημαντικότερος της οικογένειας)

Γκόγκας Δαγκλής ή καπεταν-Γκόγκας (θάν.1808), αρχηγός της οικογένειας

Ιωάννης ή Ναστούλας Δαγκλής (1800-1886)

Κίτσος Δαγκλής (θάν.1826)

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 Δουμπιώτης το επώνυμο ανήκει σε οικογένεια από τα Δουμπιά Χαλκιδικής, της οποίας αρκετά μέλη έλαβαν μέρος σε απελευθερωτικούς πολέμους της Ελλάδας.
-------------------------------------------------------------------------------------------------

Βρετέας  = Από το βρετός, ο ευρημένος, ο ευρετός 1) επί νηπίων το υπό των οικείων του εγκαταλειφθέν ή ευρεθέν υπό τινός βρέφoς το έκθετον 2) νήπιον υπό των γονέων τον αποτεθέν εμπρόσθεν της εκκλησίας είτε εν τη οδώ, ίνα ανάλαβη τη βάπτιση του ο πρώτος τυχόν διαβάτης. Σύνηθες στη Μάνη όπου ονομάζεται έτσι από πρόληψη πιστεύοντας ότι θα αποφευχθεί ο θάνατος. Επώνυμο από το 14ο αι με την αρχική μορφή Ευρετός. ---------------------------------------------

Γιαννόπουλος : πατρωνυμικό, προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Ιωάννης, Γιάννης.

Ελισσαίου : Εβραϊκό όνομα. Σημαίνει ο θεός βοηθά, βλέπει.

Καπακλής : Τούρκικο kapak = καπάκι, kapakli = σκεπασμένος.

Κλάδη : Πιθανόν από τη λέξη κλαδί.

Κοντόπουλος : Προέρχεται από παρατσούκλι που οφείλεται σε σωματική ιδιότητα του ατόμου = χαμηλός, κοντός, όχι ψηλός + οπουλος.

Κοντούλη : Προέρχεται από το παρατσούκλι που οφείλεται σε . . . σωματική ιδιότητα του ατόμου = χαμηλός, κοντός, όχι ψηλός.

Κότσης : Ίσως από τη λέξη κότσι = αστράγαλος.

Κουτουμάνου : Από την κεφαλονίτικη ιδιωματική λέξη κουτουμάνος που σημαίνει το μικρό ευτραφές κουτάβι. Σπάνια σημαίνει και το μικρό παιδί με τα ίδια χαρακτηριστικά.

Μαυροειδή : Προέρχεται από παρατσούκλι που έχει σχέση με σωματική κατάσταση ή ιδιότητα του ατόμου που είναι μελαχρινός ή μαύρος. Μαύρος + ουσ. είδος. Επώνυμο από το 10ο αι. (Μαυροειδής Μιχάλης, ιερέας στην πόλη.)

 

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

 

Ενώ τις μέρες που διανύουμε το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) είναι κυρίαρχο, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται γνωστό στην ελληνική κοινή γνώμη, ότι στο νότιο τμήμα των Σκοπίων υπάρχει ελληνική μειονότητα.
 Η μειονότητα αυτή στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν όμως πλειονότητα σε μία εδαφική λωρίδα βόρεια των ελληνικών συνόρων, στην περιοχή που περιλαμβάνει την Αχρίδα, το Μοναστήρι, την Γευγελή και την Στρώμνιτσα και με όρια προς Βορρά το Κρούσοβο και τον Πρίλαπο. Εκεί ακριβώς βρίσκονται και τα όρια της ιστορικής και γεωγραφικής Μακεδονίας, διότι γεωγραφική Μακεδονία, ως όρος ανεξάρτητος και διαφορετικός από την ιστορική, δεν υφίσταται.
Τη διαφοροποίηση των όρων "γεωγραφική" και "ιστορική" Μακεδονία επέβαλαν οι Βούλγαροι εθνικιστές μετά το βουλγαρικό εκκλησιαστικό σχίσμα του 1870 βάζοντας τη Μακεδονία στην κλίνη του Προκρούστη, προεκτείνοντας τα όριά της βόρεια των Σκοπίων για να εξυπηρετήσουν τις επιδιώξεις τους και προετοίμασαν έτσι το έδαφος για την επινόηση από τον Τίτο του "μακεδονικού" έθνους το 1944.
Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα οι χριστιανοί της Πελαγονίας (η περιοχή του Μοναστηρίου - Κρουσόβου που κατ΄ εξοχήν κατοικούνταν από Έλληνες) διακρίνονταν σε δύο γλωσσικές ομάδες: τους σλαβόφωνους, οι οποίοι ήταν κυρίως γεωργοκτηνοτρόφοι και τους βλαχόφωνους που προέρχονταν από την περιοχή της Μοσχόπολης της Βορείου Ηπείρου, απ' όπου είχαν μεταναστεύσει μαζικά κατά τον 18ο αιώνα, εξαιτίας των αλβανικών καταπιέσεων.
Η παιδεία, η εκκλησία και η κουλτούρα στην βόρεια αυτή μακεδονική ζώνη ήταν σε ελληνικά χέρια και η εθνική συνείδηση, όταν υπήρχε, ήταν ελληνική. Στο σύνολό τους οι χριστιανοί κάτοικοι είχαν το βλέμμα στραμμένο προς τον ελληνισμό και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Ειδικότερα, οι βλαχόφωνοι Έλληνες είχαν παρουσιάσει σημαντική οικονομική και πνευματική ανάπτυξη, ασκώντας τις τέχνες, τις επιστήμες και το εμπόριο και διατηρώντας σημαντικούς εμπορικούς οίκους στην κεντρική Ευρώπη, στην Αλεξάνδρεια κ.α.
Η δημιουργία βουλγαρικής εθνικής συνείδησης στην Πελαγονία, όπως και γενικότερα στον χώρο της Μακεδονίας, άρχισε με ρωσική πρωτοβουλία και οργάνωση, από το 1846 και εντάθηκε μετά το 1870, οπότε η βουλγαρική Εκκλησία (Εξαρχία) αποσπάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διχάστηκε: άλλοι παρέμειναν πιστοί στο Πατριαρχείο και στην ελληνική ιδέα και άλλοι θεώρησαν εαυτούς Βουλγάρους και προσχώρησαν στην Εξαρχία.
Οι βλαχόφωνοι, όμως, παρέμειναν στο σύνολό τους φανατικοί Έλληνες, παρά την ύπαρξη και δράση ισχυρής ρουμανικής προπαγάνδας, η οποία συνεπικουρούμενη από τον βουλγαρικό εθνικισμό και το οθωμανικό κράτος, προσπαθούσε να προσεταιρισθεί τους Βλάχους της περιοχής. Την προσήλωση των Βλάχων της Πελαγονίας στον ελληνισμό επισημαίνει και ο Σκοπιανός ιστορικός Bitoski, ο οποίος αναφέρει ότι: "Αυτοί οι Βλάχοι, βαθμιαία καθίστανται η κύρια δύναμη στο πλευρό της Μητροπόλεως Πελαγονίας για την προώθηση της Μεγάλης Ελληνικής Ιδέας. Οι ναοί και τα σχολεία της πόλης του Μοναστηρίου ήταν κατά τα μέσα του 19ου αιώνα σε ελληνικά χέρια...".
Παρόμοια είναι και η μαρτυρία του Γάλλου δημοσιογράφου Michel Paillares, ο οποίος περιηγήθηκε την Μακεδονία το 1904 : "Στο Μοναστήρι, όλοι οι Βλάχοι είναι Έλληνες ως τα βάθη της καρδιάς τους, με ελληνικές παραδόσεις και ιδανικά. Στέλνουν πάνω από δύο χιλιάδες παιδιά στα σχολεία του ελληνισμού, που τα πλουτίζουν με τις εισφορές τους.

Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο,ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΣΤΗΝ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ

Έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι οι τεχνολογικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν ελάχιστες και υπολείποντο κατά πολύ των επιστημονικών τους θεωριών. Όμως ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών, που συστηματικά αποσιωπώνται, καταδεικνύουν το εντελώς αντίθετο.

Ακόμη και κάποια διασωθέντα μνημεία της αρχαιότητας παρουσιάζουν ως προς την τεχνολογία τους και τις ιδιότητές τους εκπληκτικά επίπεδα γνώσεως, που είναι γνωστά σε λίγους ερευνητές σήμερα. Παράδειγμα αποτελούν οι αποδείξεις για την επιστήμη της Χημείας, ένα γνωστικό κλάδο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού με τεχνολογικές εφαρμογές που δεν υπολείποντο σε τίποτε των σημερινών, κλάδο που εν τούτοις είναι λησμονημένος από το διεθνές ακαδημαϊκό κατεστημένο.

Ο Ιωάννης Τσαγκάρης, καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, είναι απ’ τους ελάχιστους ερευνητές , που εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανασύρει απ’ την ιστορία την θαμμένη γνώση των προγόνων μας. Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο καθηγητής κ. Τσαγκάρης στο περιοδικό “Δαυλός” που φωτίζει άγνωστες πτυχές της Χημικής επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και η συνέντευξη του κ. Ευσταθιάδη του μηχανικού που έκανε την μελέτη του αρχαίου σκυροδέματος.
Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Τσαγκάρη, ελάχιστα γνωρίζουμε σήμερα για τις Χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ποια είναι η κυρίαρχη άποψη που προβάλλεται σχετικά με την γέννηση αυτής της επιστήμης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι περισσότεροι και σήμερα δέχονται, ότι η Χημεία έχει τις ρίζες της στην Αίγυπτο, που διέσωσαν οι Άραβες αλχημιστές και κατόπιν οι αλχημιστές του Μεσαίωνα. Η Ελληνική συμβολή δεν ήταν καθόλου γνωστή παλαιότερα, αλλά και σήμερα δεν προβάλλεται επαρκώς. Εκείνος που ανέδειξε την καταλυτική συνεισφορά των Ελλήνων στην γένεση αυτής της επιστήμης ήταν ο Γάλος χημικός Marcelin Berthelot γύρω στα 1888.

Ο Μπερτελώ μελέτησε αρχαία και μεσαιωνικά κείμενα καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν μεγάλες και πέρασαν στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής εποχής. Στην Ελλάδα συνεχιστής των απόψεων του Μπερτελώ και πρωτεργάτης της ανάδειξης της Ελλάδος ήταν ο Μιχαήλ Στεφανίδης από την Λέσβο, καθηγητής της Ιστορίας των Φυσικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΕΡΩΤΗΣΗ : Πέρα από τις ιστορικές πηγές, που ερεύνησαν αυτοί οι δύο επιστήμονες, υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα, που να καταδεικνύουν ένα μέρος της γνώσης αυτής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Βεβαίως. Για παράδειγμα στην Ρόδο ήκμασε η πόλη Κάμιρος, απ’ τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι το 400 π.Χ. , όταν ο μεγάλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ιππόδαμος έκτισε την πόλη της Ρόδου και η Κάμιρος παρήκμασε.

Στην ακρόπολη λοιπόν της Καμίρου σώζεται σήμερα κτίσμα μιας μεγάλης δεξαμενής από μπετόν, χωρητικότητας 600 κυβικών μέτρων που χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ. Είναι πράγματι από μπετόν με προδιαγραφές, σύσταση, ποιότητα, ποιοτική αντοχή και ελαστικότητα όμοια με τις σημερινές, σύμφωνα με εργασία του κ .Ευσταθιάδη.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ

*Αγιάνης - Αγιάνογλου -Η ορθή γραφή του ειναι με ενα Ν γιατί δεν προέρχεται απο το Ιωάννης=Γιάννης. Βεβαια και το Γιαννης γιατι να γράφεται με 2 Ν;
Κανεις δεν ξερει αλλά ετσι συνηθίσαμε. Το Αγιανης προέρχεται απο το τουρκικο âyan σημαίνει: υψηλά πρόσωπα, προεστώτες, κοτζαμπάσηδες. Επίσης âyanina σημαίνει "στους προεστους" , στο μερος με τους προεστούς.
Απο αυτή τη λέξη πήραν τ' (α)Γιάνινα (και οχι Ιωάννινα) το ονομά τους αφου ήταν κεφαλοχώρι και εκει συγκεντρώνωνταν οι προεστοί.

Αλογοσκούφης

Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις των άλογων δεν περιλαμβάνουν σκούφους. Δεν πρόκειται ούτε για άλογο" (ίππος) ούτε για σκούφο (κάλυμμα της κεφαλής) . Έτσι επονομάζεται κάποιος που είναι άλογος (παράλογος, χωρίς λογική [Σταμ 68]) και κούφος (κενός, άδειος, χωρίς περιεχόμενο [ Σταμ 546]. Τα συμπεράσματα για την πορεία της οικονομίας δικά σας.

Μια πιο συνηθισμένη μορφή με αντιμετάθεση των συστατικών της λέξης είναι το "κουφάλογο" με την ίδια ακριβώς σημασία και που παρετυμολογείται από το κουφός (κωφός) αντί του ορθού (κούφος).

Η σύγχυση του επιθέτου "άλογος" με το ουσιαστικό "άλογο = ίππος" αποδεικνύεται πανηγυρικά με την παρερμηνεία της έκφρασης "πράσσειν (πράττειν) άλογα" που γράφεται (και εννοείται) σήμερα "πράσιν'(α) άλογα".



*Αλτιπαρμάκης Το Αλτιπαρμάκης προέρχεται απο το τουρκικο alti(εξι)+parmak(δάκτυλο) σημαίνει: εξαδάκτυλος. Φυσική δυσμορφία που όμως ειχε μεγάλη αξία αφού υπήρχε προφητεία ότι ενας εξαδαχτύλος θα πάρει πίσω την Κωνσταντίνου Πόλη.

Αναγνώστου-Αναγνώστης:
Κατώτερος Κληρικός, καθιερωμένος στο λειτούργημα αυτό με χειροθεσία Επισκόπου. Είναι επιφορτισμένος με την ανάγνωση των διαφόρων αναγνωσμάτων (χύμα ή εμμελώς) της Λατρείας μας. [Ημεροβ] . Αναγνωστάκης, Αναγνωστοπουλος, Αναγνωστιδης



Βαρ- Μπα- Οι αρχαιοι το β το προφεραν ως Μπ (βλ. Μπάμπαλης παρακάτω). Οι Νεολέλληνες βρηκαν το πατρογονικο Μπ ως κακοηχο και βάρβαρο τουλαχιστο στα Επωνυμά τους. Αρχαιοκαταγόμενοι ή οχι το αλλαξαν σε β. Ετσι ο Μπαρμπαγιάννης εγινε Βαρβαγιάννης, ο Mπαρμπέρης εγινε Βαρβέρης, ο Μπεγλέρης έγινε Βεγλερής και υπουργός. Η εκδικηση των αρχαιων ειναι οτι και τον Βαρβαγιάνη θα τον πράφεραν "Μπαρμπαγιαννη". Δεν γλιτώνεις εύκολα απο δαύτους, καλά που πέθαναν όλοι.

ΕΠΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Η Επεξήγηση των επιθέτων του χωριουΑγίου Προδρόμου

Το χωριο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική.---- Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km.----
 Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).
Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη (Ολύνθιο) ποταμό να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών.----


Επεξήγηση των επιθέτων του Αγίου Προδρόμου

Η συγκεκριμένη ανάρτηση  ειναι μία προσπάθεια επεξήγησης των επωνύμων (επιθέτων) των κατοίκων του Αγίου Προδρόμου, όπως και η κατηγοριοποίησή τους σε ομάδες, ανάλογα με την έννοιά τους.
Τα επώνυμα μπορούν να διακριθούν σε 6 κατηγορίες: πατρωνυμικά, μητρωνυμικά, ανδρωνυμικά, εθνικά, επαγγελματικά και παρωνύμια.

Πατρωνυμικά

Τα πατρωνυμικά επώνυμα σχηματίζονται από ένα βαπτιστικό όνομα (στην ονομαστική ή στην γενική) στο οποίο προστίθενται παραγωγικά επιθήματα (καταλήξεις), π.χ. Γεώργιος - Γεωργάκης, Γεωργούλης, Γεωργόπουλος κτλ. Υπάρχουν βέβαια και τα σύνθετα, όπου μπροστά από το όνομα προστίθεται και κάποια ιδιότητα, π.χ. Μακρυγιάννης (Μακρής + Γιάννης). Επίσης υπάρχουν και μερικά επώνυμα που βασίζονται σε βαπτιστικά κάποιας ξένης γλώσσας με την οποία ήρθε σε επαφή η γλώσσα μας στο πέρασμα των αιώνων. Στην κατηγορία αυτή υπάρχουν ή υπήρξαν στο χωριό τα εξής επώνυμα:

α) Απλά

1) Αβράμης, Αβραμίδης, Αβραμούδης: Προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αβραάμ, ή όπως αναφέρεται στον ελληνικό χώρο (κυρίως στην Ήπειρο) Αβράμης. Επί τουρκοκρατίας, αβράμηδες, αβραμίκοι ή ουβριοί λέγονταν και οι Εβραίοι, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το επίθετο συνδέεται με το όνομα Αβράμης και όχι με την καταγωγή ή εθνική ταυτότητα.
2) Αδάμου, Αδαμούδης: Από το βαπτιστικό Αδάμ ή Αδάμος, όπως πολύ συχνά ακούγεται στην Ήπειρο. Το όνομα έχει αρβανίτικη προέλευση.
3) Αυγέρος, Αυγέρης: Προέρχεται από το όνομα Αυγερινός ή Αυγέρος.
4) Γέργου: Πιθανόν προέρχεται από το όνομα Γιώργου (του Γεωργίου δηλαδή), το οποίο με το πέρασμα του χρόνου έγινε Γέργου.
5) Γεωργακούδης: Σχηματίζεται από το όνομα Γεωργάκης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης, σημαίνει δηλαδή "ο μικρός Γεωργάκης". Με καταγωγή από τα Σανά.
6) Γιαννακούδης: Παρόμοιο με το προηγούμενο, σχηματίζεται από το όνομα Γιαννάκης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης.
7) Γούσιος: Προέρχεται μάλλον από το βαπτιστικό όνομα Γεώργιος, όπως ακούγεται στην ηπειρώτικη διάλεκτο, δηλαδή Γούσιος, Γούσιας. Έχουν καταγωγή από την Γαλάτιστα.
8) Γραμμένος, Γραμμενόπουλος: Προέρχεται από το όνομα Γραμμένος. Το επίθετο Γραμμενόπουλος μετασχηματίσθηκε από το Γραμμένος, με την προσθήκη της κατάληξης -όπουλος, που δηλώνει "το παιδί του Γραμμένου" και όχι καταγωγή από την Πελοπόννησο.

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις που εγιναν στον κοσμο

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ	ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ή ΕΦΕΥΡΕΣΗ	ΟΝΟΜΑ	ΧΩΡΑ
80000 πΧ	φωτιά
4000 πΧ	κεραμουργία		Μεσοποταμία
3000 πΧ	τροχός		Μεσοποταμία
2500 πΧ	αλέτρι
2500 πΧ	άρμα
4000 πΧ	γραφή		Μεσοποταμία
1050 πΧ	αλφάβητο		Ελλάδα-Φοινίκη
776 πΧ	Ολυμπιακοί αγώνες		Ελλάδα
687 πΧ	νόμισμα	Γύγης	Λυδία
600 πΧ	ηλεκτρισμός	Θαλής	Ελλάδα
300 πΧ	κλεψύδρα		Ελλάδα
900 μΧ	πέταλο
1000	φακός		Άραβία
1000	μπαρούτι		Κίνα
1040	κινητό τυπογραφικό στοιχείο		Κίνα
1088	πυξίδα		Κίνα
1300	πιρούνι	Εδουάρδος Α'	Αγγλία
1320	κανόνι		Ευρώπη
1421	οβίδα		Ευρώπη
1450	τυπογραφικό πιεστήριο	Γουτεμβέργιος	Γερμανία
1492	κακάο		Αμερική
1495	ουΐσκι	Κορ	Σκοτία
1500	καισαρική τομή	Νούφερ	Ελβετία
1500	ρολόι τσέπης	Χένλαϊν	Γερμανία
1534	πατάτα		Περού
1543	ηλιακό σύστημα	Κοπέρνικος	Πολωνία
1565	μολύβι από γραφίτη		Ελβετία
1590	μικροσκόπιο	Γιανς	Ολλανδία
1594	χειροβομβίδα		Γαλλία
1608	τηλεσκόπιο	Λιπερσχεϊ	Ολλανδία
1609	εφημερίδα	Ζένε	Γερμανία
1620	υποβρύχιο	Ντέμπελ	Ολλανδία
1642	αριθμομηχανή	Πασκάλ	Γαλλία
1643	βαρόμετρο	Τοριτσέλι	Ιταλία
1650	αεραντλία	Γκέρικε	Γερμανία
1679	χύτρα ατμού	Παπέν	Γαλλία
1709	πιάνο	Κριστοφόρι	Ιταλία
1712	βιομηχανική ατμομηχανή	Νιουκάμεν	Αγγλία
1716	κεντρική θέρμανση	Τρίβαλντ	Σουηδία
1718	πολυβόλο	Πακλ	Αγγλία
1718	θερμόμετρο υδραργύρου	Φαρενάιτ	Γερμανία
1734	πυροσβεστήρας	Φουκς	Γερμανία
1752	αλεξικέραυνο	Φράνκλιν	ΗΠΑ
1758	εξάντας	Κάμπελ	Αγγλία
1764	κλωστική μηχανή	Χάρισον	Αγγλία
1769	ατμομηχανή	Βατ	Αγγλία
1770	ατμοκίνητο όχημα	Κινιό	Γαλλία
1777	ατμόπλοιο	ντ' Αμπαν	Γαλλία
1783	αερόστατο	Μονγκολφιέ	Γαλλία
1797	αλεξίπτωτο	Γκαρνερέν	Γαλλία
1801	αργαλειός
1803	ατμάμαξα	Τρεβιθικ	Αγγλία
1808	γραφομηχανή	Τούρι	Ιταλία
1811	κονσέρβα	Ντόνκιν, Χολ	Αγγλία
1822	φωτογραφία	Νιέπς	Γαλλία
1824	αλφάβητο τυφλών	Μπράιγ	Γαλλία
1830	ραπτομηχανή	Τιμονιέ	Γαλλία
1834	θεριστική μηχανή	Κόρμικ	ΗΠΑ
1836	περίστροφο	Κολτ	ΗΠΑ
1839	ποδήλατο	Μακμίλαν	Σκοτία
1840	γραμματόσημο		Αγγλία
1844	τηλέγραφος	Μορς	ΗΠΑ
1860	παστερίωση	Παστέρ	Γαλλία
1866	νόμοι κληρονομικότητας	Μέντελ	Τσεχία
1867	δυναμίτης	Νόμπελ	Σουηδία
1876	τηλέφωνο	Μπελ	ΗΠΑ
1877	φωνογράφος	Έντισον	ΗΠΑ
1878	μικρόφωνο	Χιουζ	ΗΠΑ
1879	λαμπτήρας πυρακτώσεως	Έντισον	ΗΠΑ
1885	μοτοσικλέτα	Ντέμλερ	Γερμανία
1890	κλιματισμός		ΗΠΑ
1891	ηλεκτρικό σίδερο
1891	ανεμιστήρας
1893	ασπιρίνη	Μπάγιερ	Γερμανία
1895	ξυριστική μηχανή	Ζιλέτ
1895	κινηματογράφος	Λιμιέρ	Γαλλία
1895	λάστιχο αυτοκινήτου	Μισλεν	Γαλλία
1895	ακτίνες Χ	Ρέντγκεν	Γερμανία
1896	ραδιόφωνο	Ποπόφ, Μαρκόνι
1896	ραδιενέργεια	Μπεκερέλ	Γαλλία
1903	πτήση αεροπλάνου	Ράιτ	ΗΠΑ
1908	ηλεκτρική σκούπα	Σπανγκλερ
1918	υπέρηχοι	Λανζεβέν	Γαλλία
1920	ρολόι χειρός
1921	ινσουλίνη	Μπάντινγκ, Μπεστ	Καναδάς
1922	ψυγείο
1925	τηλεόραση	Μπερντ, Κάρολους
1927	πενικιλίνη	Φλέμινγκ	Σκοτία
1930	ηλεκτρικό πλυντήριο
1930	φωτοστοιχειοθεσία	Ούχερ	Ουγγαρία
1935	νάιλον	Καρόδερς	ΗΠΑ
1938	αντιβιοτικά	Φλόρεϊ, Τσέιν	Σκοτία
1938	φωτοτυπία		ΗΠΑ
1939	σχάση πυρήνα ατόμου	Χαν	Γερμανία
1939	αεριωθούμενο αεροπλάνο		Γερμανία
1940	έγχρωμη τηλεόραση	Γκολντμαρκ	ΗΠΑ
1940	ραντάρ		Αγγλία
1940	μαγνητόφωνο
1945	ατομική βόμβα		ΗΠΑ
1945	ηλεκτρονικός υπολογιστής	Έκερτ, Μόκλι	ΗΠΑ
1947	φακοί επαφής		ΗΠΑ
1955	ατομικό υποβρύχιο
1956	βίντεο
1960	λέιζερ	Μέιμαν	ΗΠΑ
1983	δίσκος κόμπακτ
1987	τελεφάξ
1988	ασύρματη τηλεφωνία
1997	κλωνοποίηση ζώου		Σκοτία
Εάν, χωρίς την πρόθεσή μας, θίγουμε μέσω των σελίδων μας πνευματικά δικαιώματα, παρακαλούμε για την ενημέρωσή μας.         Η ηλεκτρονική δ/νση καταχωρίζεται στην ιστοσελίδα AltaSearch	Ξενόγλωσσες ιστοσελίδες για τις εφευρέσεις Famous Inventions : A to Z List of inventions named after people (Wikipedia)List of inventors (Wikipedia)National Inventors Hall of Fame (Wikipedia)A Guide to Inventions and Discoveries Inventors and Inventions Women Inventors A-Z Inventions of the 20th century Collection Bottin des inventeurs la chronologie des inventions Ελληνικές σελίδες για τις εφευρέσεις Εφευρέσεις του 20ου αιώνα Εφευρέσεις .	Οι σελίδες μας Η μίμηση του Χριστού Altasearch 1 Altasearch 2 Εκπαιδευτικές σελίδες Θετίδιο1 Θετίδιο2 Φωτογραφίες από το Θετίδιο Εφευρέσεις Χρηστικά λεξικά Φιλοσοφική σκέψη Δαιμόνιο (Σωκρατικό)	Επιστροφή στην αρχική Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ

Η ονομασία του ανθρώπου με ένα η περισσότερα ονόματα είναι πανάρχαιο φαινόμενο.
 Ήδη ο Όμηρος πιστεύει ότι η ανθρωπωνυμία είναι πανανθρώπινη συνήθεια.
Για τους Έλληνες κάθε ιστορική περίοδος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ονοματοθεσίας της.

• Στην Μυκηναϊκή Εποχή π.χ. επικρατούν τα ονόματα που εκθησιάζουν πολεμική ικανότητα (Μενεπτόλεμος , Μενεχάρης , Μενεσθεύς κ.λ.π.) ενώ

• Στην Βυζαντινή Εποχή επικρατούν τα χριστιανικά ονόματα, τα ονόματα των αξιωματούχων της βυζαντινής αυτοκρατορίας κ.λ.π.

Δευτερεύουσα ονομασία

Επειδή το κύριο (βαπτιστικό) όνομα δεν επαρκούσε για την διάκριση των ατόμων σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες , γι' αυτό προέκυψε αρκετά ενωρίς η ανάγκη να συνδέεται με το δεύτερο διακριτικό όνομα, το σύγχρονο επώνυμο.
Το σύγχρονο ονοματολογικό σύστημα της Ευρώπης φαίνεται εκκίνησε από την Ιταλία στα μέσα του τον 16ου αιώνα και σίγουρα έχει τις πηγές του στο ρωμαϊκό και αρχαιο-ελληνικό σύστημα.
Στην Μυκηναϊκή Εποχή ως δεύτερο διακριτικό όνομα επικρατεί το πατρωνυμικό επίθετο.
Έτσι

• ο Αχιλλεύς ονομάζεται Πηλείδης (από τον πατέρα του Πηλέα ) και Αιακίδης (από τον παππού του),
• ο Οδυσσεύς προσονομάζεται Λαερτιάδης
• ο Αγαμέμνονας ονομάζεται Ατρείδης.

Στην Κλασσική Εποχή με την παρακμή των παλαιών αριστοκρατικών γενών περιορίζονται και τα πατρώνυμα που δηλώνουν το γένος σε λίγα ονόματα όπως

• Αλκμαιωνίδαι, Αγιάδαι, Ευμολπίδαι, Κυψελίδαι κ.λ.π.

Επικρατεί τώρα ο συνδυασμός του βασικού ονόματος με την γενική του ονόματος του πατέρα αντί του πατρωνυμικού επιθέτου όπως

Οι Σαρακατσαναίοι

 Οι Σαρακατσάνοι και η Ιστορία τους----

Οι Σαρακατσαναίοι είναι ένα πανάρχαιο πρωτοελληνικό φύλο.---- Νομάδες κτηνοτρόφοι, ζούσαν στα βουνά το καλοκαίρι και το χειμώνα στα χειμαδιά διασκορπισμένοι σ' ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα.----

 

Κοιτίδα των Σαρακατσαναίων ήταν η οροσειρά της κεντρικής και νότιας Πίνδου και η Ρούμελη με επίκεντρο τα Άγραφα, χώρος που λόγω της γεωφυσικής του κατάστασης ήταν απάτητος, δεν ήταν γραμμένος πουθενά και γι' αυτό κατοικούνταν από αυτόνομους και ελεύθερους ανθρώπους.

 

Ο διασκορπισμός τους από την αρχική κοιτίδα τους προς την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα έγινε επί Τουρκοκρατίας και κυρίως τον 18ο αιώνα, στα χρόνια του Αλή Πασά.

 

Η ονομασία

 

Ως προς το όνομά τους υπάρχουν πολλές και διάφορες ετυμολογίες. Σύμφωνα με τη Σαρακατσάνικη παράδοση πήραν το όνομά τους από τους Τούρκους. Όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Σαρακατσάνοι φόρεσαν μαύρα ρούχα, ως ένδειξη πένθους, και δεν υποτάχθηκαν στον κατακτητή.

 

Οι Τούρκοι τους έβλεπαν στα μαύρα και ανυπότακτους να μετακινούνται συνεχώς. Γι' αυτό τους ονόμασαν «Καρακατσάν» (καρά =μαύρος και κατσάν=φυγάς, ανυπότακτος ), δηλ. «μαύροι φυγάδες».

Η ΠΙΟ ΕΝΔΟΞΗ ΗΤΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

GREEK SURNAMES: Η ΠΙΟ ΕΝΔΟΞΗ ΗΤΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ: Η μάχη των Θερμοπυλών--- Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ---- Επιμέλεια: Αργ. Παγαρτάνης (εφημερίδα Φίλαθλος) Το ψυχρό ...

On line αναζητήσεις προγόνων

On line αναζητήσεις προγόνων
Εκατομμύρια κυβερνοναύτες ψάχνουν τις οικογενειακές τους ρίζες μέσω του MyHeritage «E» 
Εκεί όπου η πανταχού παρούσα κοινωνική δικτύωση συναντά τις οικογενειακές συνεστιάσεις, «ευδοκιμεί» πλήθος ψηφιακών γενεαλογικών δέντρων τα οποία έρχονται να λειτουργήσουν ως μέσα τόσο διατήρησης όσο και αναζήτησης συγγενικών δεσμών.
Τις οικογενειακές τους ρίζες ψάχνουν εκατομμύρια κυβερνοναύτες στον αχανή ωκεανό πληροφοριών του Παγκόσμιου Ιστού. «Το ίδιο το Διαδίκτυο, άλλωστε, μοιάζει φτιαγμένο ακριβώς για να ταξινομεί τα όποια από μακρού λησμονημένα αρχεία», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Τhe Wall Street Journal».
Με έδρα το Ισραήλ και έτος εμφάνισης στον Ιστό το 2005, η υπηρεσία MyHeritage (www.myheritage.com), «Η κληρονομιά μου» ελληνιστί, προσφέρει στους χρήστες της τη δυνατότητα να διαμορφώνουν ψηφιακά γενεαλογικά δέντρα, να δημιουργούν οικογενειακές ιστοσελίδες διανθισμένες με φωτογραφίες, βίντεο και προσωπικές μαρτυρίες, να επικοινωνούν με τους συγγενείς τους μέσω υπολογιστή, καθώς και να προβαίνουν σε on line αναζητήσεις των προγόνων τους.
Σε 23 γλώσσες

Το MyHeritage προσφέρει τις υπηρεσίες του σε 23 γλώσσες, μεταξύ αυτών και στα ελληνικά (www.myheritage.gr), ενώ λειτουργεί και τη δική του μηχανή αναζήτησης, η οποία αντλεί στοιχεία από περίπου 1.200 βάσεις γενεαλογικών δεδομένων παγκοσμίως.

ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ.

ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ --

THE MOST CHARACTERISTIC GREEK SURNAMES--
Ο μεσος ορος των ελληνικων οικογενειακων ονοματων μπορουμε να πουμε πως εχει τρεις εως εξι συλλαβες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ
Ααδαμοπούλου
Ααθανασόπουλος
Ααρών
Αβαβιάν
Αβαγιανέλη
Αβαγιάννης
Αβαγιάννος

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Ωνάσης
Ωνασιάδης
Ωνάσογλου
Ωραιόπουλος
Ωραιοπούλουδος
Ωρολογαδέλη
Ωρολογάς
Ωρολογίδης
Ωρολογόπουλος

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα ελληνικα οικογενειακα ονοματα ειναι κατα κανονα τα μεγαλυτερα και πολυσυλλαβοτερα απο τα οικογενειακα στις γνωστες μας ξενες γλωσσες.

Υπαρχουν επτασυλλαβα

Δακουμογιαννοπουλος,ΚοντογιαννακοπουλοςΣταματογιαννοπουλος

Υπαρχουν ομως και οκτασυλλαβα τα οποια εχουν και το ρεκορ.
Αναστασογιαννοπουλος
Βασιλογιαννακοπουλος
Παπαδημητρακοπουλος
Παπακωσταντινακοπουλος

ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα μονοσυλλαβα οικογενειακα ονοματα ειναι σπανιωτατα.

Γρες, Δρυς, Ζης, Κλης, Μπρης, Ντρες, Ρες [ΧΙΟΣ]

Τζεν,Χλης [ΚΑΡΠΑΘΟΣ]

Ονόματα από τις διάφορες ελληνικές διαλέκτους.

Αμαντος =(Χίος,άμαντος=μαμμόθρεφτος),
Βώκος (ποντιακό βώκος =ηλίθιος),
Ζυβρακάκης (Κρήτη ζυμπραγός <δίδυμος <αρχ.συμπραγής) ,
Κοθρής (διαλ.κοθρής –ζητιάνος <κοθρί –κομμάτι ψωμί.
Λιάρος(Ασπρόμαυρος ,για ζώα),
Μάντακας (Κρήτη, τσιμπούρι των ζώων),
Πατακός(Κρήτη, μικρόσωμος και άσχημος< αρχ.πάταικος),
Ροίδης (ρόγι δοχείο με στενό άνοιγμα),
Σαχτούρης (μεσν. σακτούρα –είσος καϊκιού),
 Συγγρός (διαλ.τσιγρός-αδύνατος ,αρρωστιάρης),
Τσουδερός (Κρήτη ,τσουρίζω=τσουτσουρίζω,
Χουρμούζης (χουρμούζη=είδος μαργαριταριού από το νησί Χορμούζ στην είσοδο του Περσικού κόλπου.

Τούρκικα.
Ασλάνης,-ιδης,-ογλου

Αρβανίτικα.
 Κέπας =κρεμμύδι ,
 Κριεζής=μαυροκέφαλος,
 Κριεκούκης =κοκινοκέφαλος,
Λέπουρας =λαγός,Μποκουρας =όμορφος ,
 Μπούρας =γενναίος,
 Σκούρτης =κοντός
Τσάλας =κουτσός,
 Φουρίκης =κοτέτσι.

Βλάχικα
Γκίζας =μυζήθρα.
Δάλας= ξινόγαλο,
Μπίμπας =πάπια,
 Πίσας=γάτα, Σούρδος =κουφός- βλάκας,
Τσάρας=γη

Υπάρχει μετά θάνατον ζωή;

ΒΥΖΑΝΤΙΟ.Ή τροπή τών ελληνικών εθνικών ονομάτων

Ή τροπή τών ελληνικών εθνικών ονομάτων, τών φυλετικών ονομάτων, σέ γεωγραφικά συντελέστηκε σέ μια πρώτη φάση μετά τήν μόνιμη εγκατάσταση τών ελληνικών φύλων, τήν ανάμιξη τους μέ τά προελληνικά φύλα, τήν ίδρυση τών πόλεων και τον ελληνικό αποικισμό.
Κατά τήν πρώτη αυτή φάση πολλά εθνικά, κυρίως πόλεων, πρέπει νά προέρχονται από προελληνικά ονόματα, σ’ εκείνες κυρίως τις περιοχές όπου υπήρχε έντονη οικιστική και πολιτιστική παράδοση, όπως στις περιοχές της νοτίου Ελλάδος και τών νησιών. Ή ύπαρξη τών τόπων αυτών διαπιστώνεται τόσο απο τή μυθολογική παράδοση οσο και από αρχαιολογικά ευρήματα και κυρίως από τήν ύπαρξη περισσοτέρων στρωμάτων Ιερών, ένα φαινόμενο πού κυρίως ερμήνευσε και αξιολόγησε μεταξύ
άλλων ό μεγάλος θρησκειολόγος Nilsson.
Ή ιστορική εξέλιξη στον χώρο αυτό ερμηνεύεται από το επίπεδο τής κοινωνικής οργάνωσης και πολιτιστικής ανάπτυξης τών διαφόρων φυλετικών στρωμάτων με αποτέλεσμα να ύπάρχη μια σαφής κατεύθυνση τής πολιτικής και πολιτιστικής εξελίξεως από νότο προς βορρά, με τήν ακμή τοϋ μυκηναϊκού πολιτισμού πού ξεκίνησε από τήν Πελοπόννησο κάτω από τήν επίδραση και ακτινοβολία τού Μινωικού πολιτισμού, τήν ακμή κατά τήν αρχαϊκή και τήν κλασσική εποχή με τήν ανάπτυξη τών πόλεων και κυρίως τής ‘Αθήνας και τήν μεγάλη ακμή κατά τήν ελληνιστική περίοδο κάτω άπό τήν ηγεμονία τού μακεδονικού ελληνισμού, πού οδήγησε στή δημιουργία τής ελληνικής οικουμένης.

GREEK SURNAMES: ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

GREEK SURNAMES: ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ: " Ο μεσος ορος των ελληνικων οικογενειακων ονοματων μπορουμε να πουμε πως εχει τρεις εως εξι συλλαβες. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛ..."